Het gesprek

Hij kan mooi tekenen, voor een bèta.
Op papier verschijnen de organen.
Dat ben ik.
Er gaat een kruis door de galblaas
en daar voor in de plaats een stuk darm.
Er wordt een zijweg aangelegd.
Dit is het gunstige scenario, oppert hij nuchter.
Dan verdwijnt de lever deels, de pancreas levert ook in.
Ik ga afvallen. Nog meer zijwegen.
Mijn wenkbrauwen rijzen.
Risico`s? vraag ik.
U bent nog jong, zegt hij.
Survival rate? vraag ik.
Hij kent zijn cijfers te goed.
Het is duidelijk.
Dit is geen kattepis.

Mag ik dood?

Een vrouw met beginnende Alzheimer.
Ze huilt tranen van geluk als de arts haar
vertelt te zullen helpen als ze dood wil.
Zekerheid. Geen angst meer voor een
toekomst waarin ze zichzelf bewust verliest.
Geen zinloze weg bergaf, door anderen opgelegd.
De dood dan als verlossing en niemand anders
die nog bepaalt  of haar lijden wel uitzichtloos
genoeg is. Haar blijdschap is ontroerend.
Het geeft te denken.

Canvas Panorama 17 mei 2009